Ο θάνατος ο παστρικός
O ΆNεμος παραπεμπει σήμερα σε ενα κείμενο του Ευγένιου Αρανίτση στην Κυρικάτικη Ελευθεροτυπία με τίτλο "Αμερικάνοι και Αντιαμερικάνοι". Εκεί διαβάζω στις ακροτελεύτειες γραμμές:
"Αυτό κάνουν οι μητροπολιτικές εξουσίες στις αποικίες τους, αυτό έκαναν και μ' εμάς: πρώτα στέλνουν τους εξερευνητές, ύστερα τον στρατό, μετά τους ιεραπόστολους, κατόπιν τους εμπόρους και τέλος τους τουρίστες. Στο επόμενο, θα προσπαθήσω να δείξω ότι οι τουρίστες είμαστε εμείς οι ίδιοι."
...
Την τελευταία φορα που έτυχε να είμαι στα βουνά της δυτικής Κρήτης, πέρασα ένα απόγευμα μου καθισμένος στην πλατεία ενός χωριού του ορεινου Αποκόρωνα. Ένας παπούς μου μιλούσε για κάτι παράξενες συγκοπές λέξεων. Οι άνθρωποι γινόταν λ.χ. οι α- και με καϋμό μου έλεγε πως τούτα τα φαινόμενα έχουνε εκλείψει δέκα χρόνια τώρα "με τα δρολάπια που έχουν εξαπολυθεί στον τόπο". Μιλούσε για τον τόπο και τη γλώσσα κι η φωνή του πλούτιζε τις λέξεις. "Ε, σε 10 χρονια θα φύγουμε κι εμείς", συνέχισε. Καθως τα λέγαμε αυτά παρατήρησε ένα Φιατάκι που είχε σταματήσει στην πλατεία. Δυο τουρίστες είχαν βγει από μέσα κι ανασκάλευαν τα μπαγκάζια τους ψάχνοντας για κάτι. Αφού τους περιεργάστηκε για κάμποση ώρα με το βλέμμα, γύρισε προς το μέρος μου:
"Τί τα θέλεις παιδί μου; Φαίνεται πως ο άνθρωπος έχει αναγκη να μετακινείται. Άλλοτε είχαμε τις εισβολές των βαρβάρων που σφάζαν και εξανδρόπιζαν. Τώρα οι εισβολές είναι διαφορετικές..."
είπε και γέρνοντας μπροστά μου 'δειξε με τα μάτια προς το μέρος των παιδιών.
"Πάλι καλά..."
Διαβάζοντας σήμερα το κείμενο της Ελευθεροτυπίας, θυμήθηκα οπως και τοτε φεύγοντας από την πλατεία του χωριού τους στίχους του Έζρα Πάουντ:
"Τίποτε δεν σκοτώνεται παστρικά || αλλά σαπίζει και πάει..."
(Kάντο ΧΧΧ)
Έχω την αίσθηση πως κάπως έτσι θα καταλήξει και η συζήτηση του Αρανίτση.
Αναμένω την συνέχεια.
"Αυτό κάνουν οι μητροπολιτικές εξουσίες στις αποικίες τους, αυτό έκαναν και μ' εμάς: πρώτα στέλνουν τους εξερευνητές, ύστερα τον στρατό, μετά τους ιεραπόστολους, κατόπιν τους εμπόρους και τέλος τους τουρίστες. Στο επόμενο, θα προσπαθήσω να δείξω ότι οι τουρίστες είμαστε εμείς οι ίδιοι."
...
Την τελευταία φορα που έτυχε να είμαι στα βουνά της δυτικής Κρήτης, πέρασα ένα απόγευμα μου καθισμένος στην πλατεία ενός χωριού του ορεινου Αποκόρωνα. Ένας παπούς μου μιλούσε για κάτι παράξενες συγκοπές λέξεων. Οι άνθρωποι γινόταν λ.χ. οι α- και με καϋμό μου έλεγε πως τούτα τα φαινόμενα έχουνε εκλείψει δέκα χρόνια τώρα "με τα δρολάπια που έχουν εξαπολυθεί στον τόπο". Μιλούσε για τον τόπο και τη γλώσσα κι η φωνή του πλούτιζε τις λέξεις. "Ε, σε 10 χρονια θα φύγουμε κι εμείς", συνέχισε. Καθως τα λέγαμε αυτά παρατήρησε ένα Φιατάκι που είχε σταματήσει στην πλατεία. Δυο τουρίστες είχαν βγει από μέσα κι ανασκάλευαν τα μπαγκάζια τους ψάχνοντας για κάτι. Αφού τους περιεργάστηκε για κάμποση ώρα με το βλέμμα, γύρισε προς το μέρος μου:
"Τί τα θέλεις παιδί μου; Φαίνεται πως ο άνθρωπος έχει αναγκη να μετακινείται. Άλλοτε είχαμε τις εισβολές των βαρβάρων που σφάζαν και εξανδρόπιζαν. Τώρα οι εισβολές είναι διαφορετικές..."
είπε και γέρνοντας μπροστά μου 'δειξε με τα μάτια προς το μέρος των παιδιών.
"Πάλι καλά..."
Διαβάζοντας σήμερα το κείμενο της Ελευθεροτυπίας, θυμήθηκα οπως και τοτε φεύγοντας από την πλατεία του χωριού τους στίχους του Έζρα Πάουντ:
"Τίποτε δεν σκοτώνεται παστρικά || αλλά σαπίζει και πάει..."
(Kάντο ΧΧΧ)
Έχω την αίσθηση πως κάπως έτσι θα καταλήξει και η συζήτηση του Αρανίτση.
Αναμένω την συνέχεια.
posted by οι σκιές μιλάν at 12:06 π.μ.
6 Comments:
Μερσί για το λινκμπλογκ Πασκάλ :)
Υ.Γ. Μάλλον δεν πρέπει να λεω ευχαριστώ κάθε φορά, ε;
Όχι. Μην το κάνεις θέμα καθόλου γιατί θα νομίζουν ότι ανήκεις σε καμιά κλίκα. Α πα πα.
Το πιο κοντινό πράγμα σε κλίκα, που ξέρω και με ενδιαφέρει, είναι τα "click click click click click click" στο Kevin Carter των Manic Street Preachers..
:P
Επ! Σας έπιασα στα πράσα! Κλικαδόροι...
LaaaaaL
Πάρε κι εσύ ένα Μανικστριτoπριτσικό click.
Kαλησπέρες man!
Μάλλον ήρθε η ώρα να καταχραστώ τον δικό σου χώρο :)
Το μόνο που θέλησα να στηρίξω ήταν πως κάθε τι πορνογραφικό πηγάζει ή είναι πλευρά ενός ερωτικού στοιχείου, ακριβώς όπως την παρακάτω φράση. Αν θες, μπορείς να τη δεις αυτονομημένη.
«Είμαι ελεεινά καυλωμένος και δε σκέπτομαι τίποτε άλλο παρά πως να σε γαμήσω ατελείωτα μια ολόκληρη νύχτα».
Γράφει ο Αρανίτσης σήμερα:
Απεναντίας, ο δικός μου αντιαμερικανισμός είναι στραμμένος στις προσομοιώσεις και στο έλλειμμα πραγματικότητας.
Γι' αυτό το έλλειμα πραγματικότητας μίλησα στα σχόλια του ποστ του oldboy. Αυτόνοητο είναι, προφανώς και δέχομαι πως η πορνογραφία είναι παρακλάδι της ερωτικής τέχνης, του ερωτικού στοιχείου, όλης αυτής της απώλειας τέλοσπάντων. Αλλά η έξαψη που βγάζει ο Σεφέρης δεν μπορεί να βρεθεί στην αμερικάνικη τσόντα. Η προσομοίωση είναι χυδαιότητα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home