Πορνογραφικό

Διαβάζεις με δική σου ευθύνη.
Αν νοιώθεις να προσβάλλεσαι εύκολα,
απάλλαξε τον εαυτο σου από την περαιτέρω ανάγνωση.

Πίσω απο το τζαμι του λεωφορείου οι εικόνες φεύγουν όλο και πιο αργά. Σκεπές σπιτιών, κεραμμυδια, ξύλινα μπαλκόνια. Μπαίνουν στο χωριό. Φορτωνόνται τα σακίδια στην πλάτη και κατηφορίζουν στο σπίτι. Το χώλ μυρίζει κλεισούρα. Εκείνη στρίβει κι ανάβει ένα τσιγάρο καθισμένη στον παλιό καναπέ απέναντι του. Χαζεύει τη γραμμή της πλάτης του να λυγίζει και να ισιώνει ενόσω ετοιμάζει κάτι για φαγητό. Δεν έχει όρεξη για τίποτα.

"Καλά δεν μπορούσες να το πείς νωρίτερα;" ,

λέει εκνευισμένος. Στην οξύτητητα της φωνής του μπορεί σχεδόν να νοιώσει τα νεύρα του να συσπώνται κάτω από το δέρμα του. Ανοίγει ένα μπουκάλι κρασί και καθίζει στο τραπέζι. Η ένταση από νωρίτερα τόσο συμπαγής ανάμεσα τους που μπορείς να την κόψεις - απορροφά κάθε διάθεση για κουβέντα. Το πόδι του κάτω από το τραπέζι παίζει νευρικά. Εκείνη σβύνει το τσιγάρο και μπαίνει στο μπάνιο. Ενώ ξεντύνεται ακούει τα βήματά του ν' ανεβαίνουν τη σκάλα.

Πάνω στους υδρατμούς από το καυτό νερό παίζουν σαν ταινία οι εικόνες του πρωινού καυγά στο ΚΤΕΛ. Στην αρένα που στήθηκε με φόντο τα πράσινα λεωφορεία εμφανίστηκαν όλοι οι μονομάχοι:

ο Έρωτας,
ο Φοβος,
ο Εγωισμός,
η Ανασφάλεια,
το Πείσμα,
Εκείνος,
Εκείνη..

Καθένας με τα όπλα που ξέρει να χειρίζεται καλύτερα πλήγωνε και μάτωνε στα τυφλά ό,τι έβρισκε μπορστά του. Στο τέλος παντου μια μυρωδιά θανάτου από ματωμένες και ριγμένες κατάχαμα λέξεις - αναμνήσεις τσαλαπατημένες και ξεσκισμένες απο χίλιες μεριές. Ό,τι έχουν ζήσει μπορεί να βρει τον θάνατο εδώ, μέσα σ'αυτην την αρένα, εκτός από τους δύο τους. Πάντα μένουν αποκαμωμένοι να κοιτιούνται με ιδρωμένα βλέμματα ξέροντας πως κατά βάθος δεν υπάρχει άλλο φευγιό από την κυκλική αυτη ορχήστρα παρά μόνο εκείνο όπου ο ένας περπατάει πάνω στα βήματα του άλλου, οντας ο ένας μέσα στον άλλο. Κι αυτό σε κάθε καυγά είναι το αντικλείδι που τους κρατα μαζί: η αβεβαιότητα επιβίωσης του ενός μακρυα από τον άλλο.

...

Το νερό της ραπίζει το πρόσωπο όπως ώρες νωρίτερα την μαστίγωνε το φίδι της γλώσσας του. Για κείνη αυτή η αναμέτρηση δεν έχει πάρει ακόμα τέλος. Για κάποιο λόγο αυτό την ερεθίζει ελεεινά. Νοιώθει τις ρώγες στο στήθος της να σκληραίνουν και πιάνει ασυναίθητα το χέρι της να κατεβαίνει όλο νεύρο χαμηλά ανάμεσα στα πόδια της. Χωρίς να σκουπιστεί βγαίνει απ' το μπάνιο και ανεβαινει την εσωτερική σκάλα. Στέκεται στην πόρτα και στο ημιφως του δωματίου τον βλέπει σκυμμένο να ψαχνει κάτι στο σάκο του. Το νερο από τα βρεγμενα μαλλιά και το σώμα της σχηματίζει μια μικρη λιμνη μπροστα στα πόδια της. Στέκεται και τον παρατηρεί. Εκείνος την αγνοεί, μ' αυτό την ερεθίζει ακόμα περισσοτερο. Νοιώθει μια φωνή μέσα της ανεβαίνει ουρλιάζοντας

"Θ Α Σ Ε Γ Α Μ Η Σ Ω Π Ο Υ Σ Τ Η!!"

Έρχεται από πάνω του και του αρπάζει το κεφάλι απο τα μαλλιά. Εκείνος τραβιέται βίαια προς τα πίσω και την κοιτάζει με θυμό. Η εικόνα του μονο με το τζην την καυλώνει. Το χέρι της σηκώνεται και κατεβαίνει με δύναμη στο πρόσωπο του.

"Κατέβασε το παντελόνι σου και παιξ' τον εδώ μπροστά μου", τον διατάζει.

Εκείνος μειδιά στην απαίτηση της, ομως κάθε ανάλαφρη διάθεση γίνεται κομμάτια στο πετρωμένο της πρόσωπο. Δισταχτικά στην αρχή ξεκουμπώνει το φερμουάρ του και κοιτάζοντάς την σχεδόν περιφρονητικά αφήνει το πατελόνι του να σωριαστεί στο πάτωμα. Περιμένει ποτε θα σπάσει, και θα χαμηλώσει το βλέμμα της ανάμεσα στα πόδια του. Αρχίζει να χαϊδεύεται μεσα στην παλάμη του και νοιώθει ήδη πως η άκρη του έχει γίνει μωβ από τον ερεθισμό. Περιμένει το βλεμμα της να πέσει μα εκείνη εξακολουθεί να τον καρφώνει βαθειά μέσα στα μάτια, να τα τρυπά και να λεηλατεί το μέσα του. Σηκώνει το χερι της και το περνά πίσω από το λαιμό του. Σφίγγει και τραβά τον σβερκο του χωρίς το κορμί ν' αποκλίνει ούτε μοίρα από την θέση της.

...

Λίγες στιγμες αργότερα είναι από πάνω του. Ειναι χωμένος βαθειά μέσα της κι εκείνη τον σφίγγει με τους μύες του κόλπου της. Ο ρυθμός τους γίνεται ολοένα πιο έντονος και πιο γρήγορος. Παλεύουν και χτυπιούνται καυλωμένοι..Νοιώθει στο κορμι του πως το σπερμα του ανεβαίνει έτοιμο να πλημμυρίσει τη μυστική της σπηλιά. Κι εκείνη δεν θ'αντέξει να κρατιέται για πολύ ακόμα. Τα υγρά της είναι σαν ενεργοποιημένη νάρκη έτοιμα να εκραγούν παντού μέσα της στην επόμενη κινηση.

Χύνουν μαζί...

...

...κι ολα γύρω σταματάν και παγώνουν κι έπειτα διαλύονται και γίνονται χιλιαδες μικρά θρύψαλα. Ο χρόνος μόνο για μια στιγμή αδρανεί. Τα κορμιά τους σκίζονται στη μέση: μισοί εκεί στο κρεβάτι, μισοί σ' ενα κόσμο έξω από τον χρόνο, σε μια διάσταση όπου το δέρμα δεν είναι η φυλακή του σώματος τους αλλά αφετηρία...

...αφετηρία μιας απόδρασης...
κι αναχώρησης,
και μέθεξης της ψυχης της με την ψυχή του
άϋλης και καθαρής.

Είναι Ένα,

έξω από την ομηρία των κορμιών τους,
εκεί οπου ο ένας υπάρχει μέσα από τον άλλο
κάπου εξω από κείνους

...

Ένα τσίμπιμα ανάμεσα στα πόδια της. Γερμένη πάνω στο στήθος του τα μαλλιά της σκεπάζουν το πρόσωπό της. Η στύση του έχει ζαρώσει μέσα της και τη νοίωθει να χαμηλώνει όπως η θάλασσα στην άκρη του γυαλού. Η μυρωδιά του ιδρώτα στο λαιμό του. Το δέρμα καίει. Τραβιέται στο πλάι. Στο πλευρό του ακουει την ανάσα του βαρειά. Το αναψοκοκκινισμένο του πρόσωπο για μια στιγμή απειροελάχιστη γίνεται ο φάρος που την οδηγεί πίσω στο χωριό, στο δωμάτιο τους. Μια υγρή γυαλάδα στα μάτια της.

Την παίρνει αγκαλιά.