Rendez-vous
Εκείνο το μεσημέρι της στο καφέ της Σολωνος ήταν πολύ διαφορετικο απ' όλα τ'αλλα. Ο τρόπος που ο άγνωστος άνδρας την είχε πλησιάσει για να της μιλήσει της γεννούσε ηρεμία και σιγουριά: είχε γλυστρήσει κοντά της αντί να εισβάλει στον χώρο γύρω της σαν αρπακτικό. Όταν την αφησε λίγο έξω απο το κτήριο του γραφείου της οι στιγμές από την απρόσμενη γνωριμία τους ξετυλίγονταν ξανά και ξανά στο μυαλό της σαν ταινία.
Πρωτοθυμήθηκε εκείνο το ελαφρύ νεύμα του στον μπαρμαν να προσθέσει λίγο ακομα γαλλικό στο φλυτζάνι του και την ηρεμία στη φωνή του. Της ήρθε μετά στο νου η εικόνα του όταν έπιασε το βλέμμα του να πέφτει στο λαιμό της. Την είχε ερεθίσει τόσο, αυτό του το κοίταγμα. Στα τριάντα-κάτι χρόνια της μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει τη ματιά που είναι σκεπασμένη με τριαντάφυλλα αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι άλλο από μια κάννη τουφεκιού στραμμένη πάνω της. Η δικιά του όμως, όχι...ήταν αλλιώτικη - λατρευτική, σχεδόν θρησκευτική.
Είχαν μιλήσει αρκετά. Για τις παύσεις του μυαλού στη διάρκεια της μέρας συνοδεία καφέ και τσιγάρου και για τις τυχαιές συναντήσεις ανθρώπων. Ω, αυτή η τελευταία τους συζήτηση τής είχε αφήσει μια ιδιαίτερη έξαψη στο μυαλό. Την ένοιωθε σαν ένα παιχνίδι όπου μπορούσε να μιλά με τρόπο λανθάνοντα για την ταραχή της δικής τους τυχαίας συναντησης οντας κρυμμένη πίσω από το διάφανο πέπλο της γενικότητας. Σίγουρα κι εκείνος είχε κάνει το ίδιο.
Αυτό όμως που αναβόσβυνε σαν νέον επιγραφή μέσα της ήταν εκείνο το άγγιγμα στη διάβαση: ήταν έτοιμη να διασχίσει το δρόμο όταν άναψε το κοκκινο φανάρι για τους πεζους κι εκείνος την σταμάτησε τυλίγοντας τον αγκώνα της μέσα στα δάκτυλά του. Τότε ένοιωσε τι πραγματικά εννοούν όταν λένε "με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα". Ήθελε να έχει αφήσει το χέρι του εκεί, πάνω της, μα εκείνος το τράβηξε ευγενικά και το 'κρυψε βαθειά στην τσέπη του σακκακιού του.
Η μόνη παραφωνία στην αίσθηση που της είχε αφήσει ο άγνωστος και που την παίδευε ακόμη είχε ξεπροβάλει μονάχα στο τέλος, όταν κανονιζαν την επόμενη τους συνάντηση. Δεν μπορούσε να πιστέψει οτι είχε συμφωνήσει να βρεθούν για ένα ρομαντικό...πρωινό(;;;) κι εκείνος επέμενε ως το τέλος να μάθει αν προτιμά τα κορν φλέιξ(;;;) σκέτα ή με νιφάδες σοκολάτας, κι αν τα συνδυάζει καλύτερα με άσπρο γάλα ή σοκολατούχο...
Πρωτοθυμήθηκε εκείνο το ελαφρύ νεύμα του στον μπαρμαν να προσθέσει λίγο ακομα γαλλικό στο φλυτζάνι του και την ηρεμία στη φωνή του. Της ήρθε μετά στο νου η εικόνα του όταν έπιασε το βλέμμα του να πέφτει στο λαιμό της. Την είχε ερεθίσει τόσο, αυτό του το κοίταγμα. Στα τριάντα-κάτι χρόνια της μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει τη ματιά που είναι σκεπασμένη με τριαντάφυλλα αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι άλλο από μια κάννη τουφεκιού στραμμένη πάνω της. Η δικιά του όμως, όχι...ήταν αλλιώτικη - λατρευτική, σχεδόν θρησκευτική.
Είχαν μιλήσει αρκετά. Για τις παύσεις του μυαλού στη διάρκεια της μέρας συνοδεία καφέ και τσιγάρου και για τις τυχαιές συναντήσεις ανθρώπων. Ω, αυτή η τελευταία τους συζήτηση τής είχε αφήσει μια ιδιαίτερη έξαψη στο μυαλό. Την ένοιωθε σαν ένα παιχνίδι όπου μπορούσε να μιλά με τρόπο λανθάνοντα για την ταραχή της δικής τους τυχαίας συναντησης οντας κρυμμένη πίσω από το διάφανο πέπλο της γενικότητας. Σίγουρα κι εκείνος είχε κάνει το ίδιο.
Αυτό όμως που αναβόσβυνε σαν νέον επιγραφή μέσα της ήταν εκείνο το άγγιγμα στη διάβαση: ήταν έτοιμη να διασχίσει το δρόμο όταν άναψε το κοκκινο φανάρι για τους πεζους κι εκείνος την σταμάτησε τυλίγοντας τον αγκώνα της μέσα στα δάκτυλά του. Τότε ένοιωσε τι πραγματικά εννοούν όταν λένε "με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα". Ήθελε να έχει αφήσει το χέρι του εκεί, πάνω της, μα εκείνος το τράβηξε ευγενικά και το 'κρυψε βαθειά στην τσέπη του σακκακιού του.
Η μόνη παραφωνία στην αίσθηση που της είχε αφήσει ο άγνωστος και που την παίδευε ακόμη είχε ξεπροβάλει μονάχα στο τέλος, όταν κανονιζαν την επόμενη τους συνάντηση. Δεν μπορούσε να πιστέψει οτι είχε συμφωνήσει να βρεθούν για ένα ρομαντικό...πρωινό(;;;) κι εκείνος επέμενε ως το τέλος να μάθει αν προτιμά τα κορν φλέιξ(;;;) σκέτα ή με νιφάδες σοκολάτας, κι αν τα συνδυάζει καλύτερα με άσπρο γάλα ή σοκολατούχο...
posted by οι σκιές μιλάν at 3:45 μ.μ.
6 Comments:
Μερικά σχόλια σου αλλού με έφεραν εδώ. Έμεινα αρκετή ώρα.
Γράφεις πολύ ωραία, αλλά φαντάζομαι ότι αυτό το ξέρεις και σου το έχουν πει.
Ο τρόπος που γράφεις όμως μου δίνει την εντύπωση ότι μερικές αναφορές σου έχουν μια δεύτερη - between the lines - ανάγνωση, κάτι σαν κωδικοποιημένη γραφή μόνο για μυημένους.
Μια φράση σου σε κάποιο ποστ ( εκεί που γράφεις ότι σε απήγαγαν στο μόνιτορ ) κέντρισε το ενδιαφέρον, ή μάλλον την περιέργεια μου.
Αναφέρεσαι σε κάτι που θα μπορούσες να το μοιραστείς με τους αναγνώστες του μπλογκ σου ;
Ελπίζω να μην έχω υπερβεί τα όρια της διακριτηκότητας.
Μερικά σχόλια σου αλλού με έφεραν εδώ. Έμεινα αρκετή ώρα.
Γράφεις πολύ ωραία, αλλά φαντάζομαι ότι αυτό το ξέρεις και σου το έχουν πει.
Ο τρόπος που γράφεις όμως μου δίνει την εντύπωση ότι μερικές αναφορές σου έχουν μια δεύτερη - between the lines - ανάγνωση, κάτι σαν κωδικοποιημένη γραφή μόνο για μυημένους.
Μια φράση σου σε κάποιο ποστ ( εκεί που γράφεις ότι σε απήγαγαν στο μόνιτορ ) κέντρισε το ενδιαφέρον, ή μάλλον την περιέργεια μου.
Αναφέρεσαι σε κάτι που θα μπορούσες να το μοιραστείς με τους αναγνώστες του μπλογκ σου ;
Ελπίζω να μην έχω υπερβεί τα όρια της διακριτηκότητας.
Όχι, πες μου δηλαδή αν μπορούσες να γράψεις αυτό το πολύ καλό κείμενο σε greeklish. Αμαρτία δεν θα ηταν;
καλημερα JΑΝΕ
Pascal...man...my respects. Ti na sou pw twra?
Oki Loki.
Katalava..
1 xrono moy pire alla katalava..
Na sai kala gia ola..OLA ola!!!
Kassiane..
Μια φράση σου σε κάποιο ποστ ( εκεί
που γράφεις ότι σε απήγαγαν στο μόνιτορ ) κέντρισε το ενδιαφέρον, ή μάλλον την περιέργεια μου.
Αναφέρεσαι σε κάτι που θα μπορούσες να το μοιραστείς με τους αναγνώστες του μπλογκ σου;
Καλώς όρισες.. και σ'ευχαριστω για τη γενναιοδωριά σου, που όμως σιγουρα δεν αξίζω.
Για το θέμα που θήγεις ναι, ειναι γνωστο πως αν και ήθελα να παραμείνω εκτος μονιτορ, για λόγους που εχω αναφερει σε παλαιοτερη εκδοση του μπλογκ, οι αραχνουλες του Παναγου με πιασαν και με βαλαν μεσα με το ετσι θέλω. Επικοινώνησα με τον Vrypan δωσαμε ανοιβαιες εξηγησεις κι ολα ενταξει. Το θέμα ειναι λήξαν για μένα. Η αναφορα στο ποστ που σημειώνεις ειναι τη μερα που ο Πασκαλ με πληροφορησε οτι ειμαι πια στο μονιτορ..
Nα σαι καλα που ηρθες απο του Μπόυ ως εδώ..
Δημοσίευση σχολίου
<< Home