Ωρα χθεσινή...4:30

Δύσκολοι καιροι για πρίκγκηπες, μαν. Παίζαν πάλι εφιάλτες στον ύπνο μου. Πάλευα όλο το βράδυ να βρω μια στιγμή να κοιμηθώ μα δεν τα κατάφερα. Είπα λοιπόν να 'ρθω να κάτσω λίγο από δω μαζί σου για μια ανάσα. Δεν θα μείνω για πολύ. Ένα τριτάκι θα κάνω και θα φύγω πίσω στην παλαίστρα.

Έχεις φωτιά, ρε; Φέρε...

Άργησα πάλι χθές να γυρίσω σπίτι. ΄Εφυγα από το γραφείο κατά τις 11 και με το που βγήκα στο δρόμο θυμήθηκα πως είχα ξεχάσει το κινητό πάνω. Ανέβηκα να το πάρω και μετά έτρεχα να προλάβω το μετρό. Το ΄χασα για μισό λεπτό. Ξέμεινα λοιπόν στις αποβάθρες να κοιτάζω τα μονιτορ με τις ειδήσεις της ημέρας. Εδώ δεν φτάνει ούτε η Άθενς Βόις ούτε η Λάιφο και τη βγάζουμε ψωμοτύρι χαζεύοντας τα μόνιτορ των ειδήσεων μπας και πνίξουμε τον καϋμό της έλλειψης.

Ξέρεις τί έμαθα λοιπόν από αυτά τα μόνιτορ; Πως ο Ματεράτσης βγάζει βιβλίο με θέμα "τι είπα στον Ζιντάν μια βραδυά στο Βερολίνο". 112 σελίδες λέει είναι το βιβλίο. 112 σελίδες για να μας πεί οτι αυτό που ξεστόμισε ήταν πως θα προτιμούσε την αδερφή του Ζιντάν από τη φανέλα του. Είμαι σίγουρος μαν πως το βιβλίο θα προκαλέσει συνωστισμό στις παγκόσιες βιβλιοθήκες και θα 'ναι μια κουτούλια στα συγγραφικά δρώμενα.

- Κάτσε ρε, μην είσαι έτσι...Το ξέρεις πως θα δώσει τα λεφτά από τα έσοδα στη Unicef;
- Δεν με απασχολεί η Unicef ρε!
- Γιατί; Η Unicef είναι ένας παγκόσμιος οργανισμός που βοηθά τα παιδιά όλου του κόσμου...ποιό το προβλημά σου με τη Unicef;
- Ποιό το πρόβλημα μου; Οτι είναι μια αστική οργάνωση χωρίς ταξικά χαρακτηριστικά.
- Ε;

Άστα μαν..Ανατρίχιασα με την ατάκα. Κοίταξα τους ανθρώπους από απέναντι για να ξεπεράσω την ανατριχίλα. Παρασκευή βράδυ χθές κι όλοι έξω - η πόλη αλώνεται από τους ανθρώπους της κάτι τέτοιες βραδυές. Να βλεπες κάτι κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά, φίλε, και να θές να κάνεις για καθένα από δαύτα ξεχωριστό λήμμα στη wikipedia.

Αφήνω όμως τα της ομορφιάς γιατί ξέρω σ' έχουν πρήξει κι οι άλλοι μ'αυτά και δεν θέλω να το κάνω κι εγώ αλλά να, μου μιλούσε προχθες στο τηλ ο Αντρέας για την πρώην του κι ήταν λες κι ακούω τον Πατσίνο στο Άρωμα Γυναίκας να φωνάζει Ι'm in the dark here - Ι'm in the dark... Και δεν λέμε για κανά πιτσιρικά, 14-15-16 χρονών... Αυτό θα 'ταν λογικό. Σου μιλάω γι άνθρωπο μεγάλο 37άρη...Γάμησε τα. Φτάνει ο ανθρωπος τόσων χρονών, κι ακόμα δεν μπορεί να κάνει καλά το μέσα του κι ας έχει ζήσει τόσα και τόσα.

Παίζει πολύ χάσιμο και μπέρδεμα στις ψυχές των ανθρώπων μ' αυτό το θέμα ρε. Και λέω μπερδεμα γιατί πολλοί όταν λένε πως είναι ερωτευμένοι με κάποιον στην ουσία εννοούν οτι βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης ν' αγαπήσουν και ν'αγαπηθούν ή να γαμηθούν ή πάλι να εξασφαλίσουν ένα σιγουρο μέλλον ή να βρούν κάποιον να λύσουν τα υπαρξιακά τους ή απλά να νοιώσουν οτι υπάρχει κάποιος που τους έχει ανάγκη - οτι δεν είναι πια μόνοι. Κι ο "έρωτας" γίνεται το φάρμακο σε ολα τούτα. Έτσι τη βλέπουν τη φάση. Γιατρικό...

Ρε μαν δώσε πάλι τη φωτιά. Έσβυσε πάλι το μπουρδέλο...
Τhanx..

Που λές, δεν είναι έρωτας αυτό ρε. Έχουμε θαρρώ μπερδέψει τη βούρτσα με τις ζαρτιέρες κάτω από τα ράσα μιας καλόγριας...γι αυτό βλέπεις κάτι "ναυάγια" τύπου Αντρέα. Μια ζωη ερωτήσεις-σούπα. Ερώτηση-σούπα είναι φίλε αυτή που ξεκινά μ' ένα γιατί και το ρήμα είναι πάντα σε β' ή γ' πρόσωπο και χρόνου παρελθοντικού. "Γιατί με άφησε;", "Γιατί φέρθηκε έτσι;", "Γιατί να μην ήταν αλλιώς τα πράγματα;". Τί "γιατί", ρε; Με δουλεύεις; Γιατί της άλλης της τελείωσε...Γιατί βρήκε κάτι άλλο που τηνν εξιτάρει περισσότερο, γιατί βαρέθηκε, γιατί θέλει να μείνει μόνη, γιατί, γιατί, γιατί...γιατι πρόβλημά της. Εσύ τι κάνεις γι όλα αυτά, είναι το θέμα. Είναι σα να στέκεσαι σ' ένα σταθμό τραίνων, μια αφετηρία όπως εγώ καλή ώρα χθές το βράδυ, κι αυτό είναι all that matters: πώς πας παρακάτω, που πάς από δώ, τι κρατάς και τι πετάς...Κάνε ένα γαμημένο βηματάκι πίσω, δώσε λίγο χώρο και χρόνο στον εαυτό σου για τις αναγκαίες αποτιμήσεις και προχώρα. Τεχνικό είναι το ζήτημα. Έτσι δες το. Και κοίτα, θέλει λίγο πίεση το θέμα..Άν μείνεις για πολύ στη φάση τη γάμησες... θα φτάσεις να κάνεις κύκλους στο σκοτάδι όπως ο Πατσίνο.

Τι με κοιτάς έτσι ρε;Μ' έχεις γι αναίσθητο; Ξέρεις πόσες φορές έχω χωρίσει στη ζωή μου από το γυμνάσιο ως σήμερα; Νι. Ξέρείς πόσες ακόμα θα χωρίσω; Νι στο τετράγωνο αν είμαι άτυχος. Έχει ξαναγίνει λοιπόν, ούτε η πρώτη φορά είναι ούτε η τελευταία εκτός αν αποφάσισες να ζήσεις από δω κι εμπρός στη γυάλα, οπότε πάσσο. Τώρα ξέρω θα μου πείς οτι ο καθένας έχει τις εαυασθησίες του και κάθε σχέση έχει τη μοναδικότητά της και τα όμοια... Το σέβομαι, και θα υπερασπίζω το δικαίωμα σου στη θλίψη μέχρις εσχάτων...αλλά βοήθα κι εσύ λίγο τον εαυτό σου ρε!

Σ' 'επρηξα...
Ναι, ξέρω έχεις να κανεις κι άλλα πράγματα.
Α, να, έσβυσε και το τριτάκι...

Θα τα ξαναπούμε την άλλη Παρασκευή ρε.
Ως τότε πρόσεχε, ναι;
Την έκανα...
Βζιιιιιιιιιιιιιιιιιν