Σάββατο, Οκτωβρίου 28, 2006

Sieg Heil

Κοιτάζω τα παιδικά τους πρόσωπα, το βλέμμα τους, κι αντικρύζω κάτι γνώριμο: το Τέρας. Στο γυάλινο βλέμμα του νοιώθω την περιπλοκή του, έναν εκνευρισμό εντατικά καλλιεργημένο από χρόνια, ασυνάρτητο και χωρίς περιεχόμενο - χωρίς ξεκίνημα και χωρίς τέρμα, ασχημάτιστο. Υπάρχει απλά. Μονοκόμματα. Έτοιμος να σπάσει, να χαλάσει και να πληγώσει ό,τι θελήσει να τον πλησιάσει και να τον αγγίξει. Το άγγιγμα είναι για κείνον ο κίνδυνος του βάθους, εκεί όπου όλα συναντιούνται κι ολα διαλύονται στη δοκιμασία της πράξης. Τρέμει την προσδοκία - το αντάλλαγμα που θα του ζητηθεί για το τίμημα που κάθετι έχει. Δεν θ' αντέξει να φανεί κατώτερος της στιγμής. Γι αυτό και δεν θα δίσταζε ν' ανοίξει έναν λάκκο για να σπρώξει μέσα του ό,τι δοκιμάσει να τον προσεγγίσει παραπάν' απ' τα όρια και με φτυαριές χώμα να το σκεπάσει καλά. Μα την επομένη, και κάθε πρωί, θα γυρνά και θα ποτίζει τον τάφο με ζεστό νερό. Είν' η αίσθησή πως κάτι πρέπει να διασωθεί - μια στοργική επιστροφή στον εαυτό του: η λειτουργία της ανάστασης νεκρών κεντρισμένη από ένα ένστικτο που μυρίζεται τη μόνωση. Γιατί εν τέλει η ζωή κάθε αισθήματος είναι μια εναλλαγή από θανάτους κι αναστάσεις.

8 Comments:

Blogger οι σκιές μιλάν said...

.. συνέχεια μιας κουβέντας με τον Βροχοποιό

10/28/2006 2:36 μ.μ.  
Blogger Μαύρος Γάτος said...

Θα έμοιαζε με αστείο, αν δεν ήταν τραγικό.

Το τέρας-φιδι μήπως ετοιμάζεται πάλι να σκάσει μύτη απ' το αυγό; Υπάρχουν δυστυχώς αρκετές ενδείξεις...

10/28/2006 3:20 μ.μ.  
Blogger οι σκιές μιλάν said...

Αν και το ποστ δεν έχει φυσικά να κάνει με το ζήτημα που θίγεις, μ' ενδιαφέρει η κουβέντα αυτή.
Πες μου συγκεκριμένα τι έχεις κατα νού..

10/28/2006 3:32 μ.μ.  
Blogger VROXOPOIOS said...

ποτέ δεν θα απαλλαχθούμε απο το τέρας.Δεν θα το αντέχαμε άλλωστε...

10/28/2006 4:47 μ.μ.  
Blogger Serenity said...

"Το άγγιγμα είναι για κείνον ο κίνδυνος του βάθους, εκεί όπου συναντιούνται κι ολα διαλύονται στη δοκιμασία της πράξης".

"Γιατί εν τέλει η ζωή κάθε αισθήματος είναι μια εναλλαγή από θανάτους κι αναστάσεις".

Πολύ σοφό post.

10/28/2006 4:55 μ.μ.  
Blogger οι σκιές μιλάν said...

Δεν ξέρω αν τελικά είναι ζήτημα απαλλαγής. Δεν ξέρω καν αν το όνομα Τέρας περιγράφει τελικά μ' ακρίβεια αυτό για το οποίο μιλούσες στο ποστ σου και θέλω να θίξω κι εγώ. Με τη λέξη "Τέρας" χρωματίζεται με μια αίσθηση "αρνητική", του αποδίδεται μια διάσταση αποκρουστική. Αλλά τούτη η αίσθηση ενέχει νομίζω όση "αρνητικότητα" βρίσκει κανείς και στο πρόσημο (-) στη σχέση του με το θετικό (+). Απλά μετέχει μιας διαδυκότητας που όσο δεν περιγράφεται και δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοια γίνεται βάρος και βάσανο. Γι αυτό και μ' άρεσε πολύ το ποστ σου: Την έδειξε τόσο καθαρά.

Μερσί, Serenity

10/28/2006 5:31 μ.μ.  
Blogger numb said...

έτσι είναι, συμφωνώ. Απόλυτα

10/28/2006 6:25 μ.μ.  
Blogger οι σκιές μιλάν said...

Nα κάνω μόνο μια σημείωση: το σκίτσο είναι του Στάθη Σταυρόπουλου από τον Ναυτίλο της Ε.

11/06/2006 11:48 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home