Ελευθερία έκφρασης: Φράση-ναυάγιο
Θεωρητικά, κανείς δεν αμφιβάλλει: Οι εικόνες και οι λέξεις είναι περιορισμένες. Ίδιες.
Καθένας μπορεί να τις δουλέψει.
Εκείνο που δεν μπορεί καθένας να διαθέσει
είναι αυτο που βρίσκεται τριγύρω τους
και τις κάνει ζωντανές.
Και για κάθε τί ζωντανό
υπάρχει πάντα μια αντίθετη ροπή,
που ζητά που ζητά να το δεί φιμωμένο και νεκρό.
Αποτύγχάνουμε καθημερινα στο Τεστ Ωριμότητας,
φίλε Raresteak
posted by οι σκιές μιλάν at 12:36 μ.μ.
5 Comments:
το ποστ είναι και για σένα "φίλτατε" anonymous
Πολλές ανασφάλειες ρε γμτ... πολλές...
Άντε, καλησπέρες μας...
Kαλησπέρες και σε σένα Σερένιτυ,
κι οπλίσου με πολλά αποθέματα "κατανόησης". Θα δούμε και πολύ χειρότερα μάλλον.
Να προσέχεις..
Δες αυτά, νομίζω ότι θα σου αρέσουν!:-)
Τι ειναι ο συγγραφεας? και TOKOY TAKI
Εχω γράψει (έχει... μαλλιάσει το πληκτρολόγιο!) ότι συλλαβές, φθόγγους, λέξεις, ανακυκλώνουμε, όπως ο μουσικός τις νότες/ήχους.. τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
..έχω μια απορία πάντως: πώς γίνεται και οι ανώνυμοι σχολιαστές (συνήθως, όχι πάντα, ε) γράφουν τόσο "ξερά"..?
:-) θύμησέ μου, τι είχες πει να γράψουμε για τη γλώσσα; Οσα και να γραφτούν -και από όποιον- το θέμα δεν τελειώνει...
Ροδια,
πολύ ενδιαφέροντα τα λινκ και τα γραφτά σου.
Ιδιαίτερα το τοκου - τακι το βρήκα κάτι παραπάνω από ερεθστικό για κάτι σκεψεις μου περι γκρικλις. Αν μου επιτρέπεις στο ποστ που έχω σκοπό να ανεβάσω θα το χρησιμοποιήσω για παράδειγμα. Όπως θα χρησιμοποιήσω και μερικά κομμάτια από τον συγγραφέα με τα οποία αρχική αίσθηση στο σάρωμα ήταν οτι διαφωνώ αλλά πρεπει να τα ξανακοιτάξω φυσικά πιο προσεχτικά.
Λέγαμε γι αυτό σου το απόσπασμα, στο περί γλωσσας ερώτημά σου:
Εχω την εντύπωση ότι το πρόβλημα προέκυψε επειδή η γραφή είναι το κυρίαρχο (και κοινό) μέσο διάδοσης -επικαιρότητας, ειδήσεων,μπουρδολογιών κουτσομπολικού είδους, κλπ- μεταξύ δημοσιογράφων και bloggers.
Γιατί π.χ. δεν τσακώνονται γιατροί bloggers με τον ιατρικό σύλλογο; ή άλλοι επαγγελματίες με τους εργοδότες τους μεγαλοεπιχειρηματίες ή τους συλλόγους τους;
Εκτός και αν το δούμε και αυτό μελλοντικά.
Η συνάφεια που υπάρχει μεταξύ του έντυπου (αναλογικού) μέσου και του άτυπου (ψηφιακού) είναι που φέρνει τη θύελλα.
Δεν πειράζει που είναι ανεξάντλητο το θέμα.
Σημασία έχει να γίνεται κουβέντα.
Κι αν μετέχουν σ' αυτήν πολυ, ακόμα καλύτερα
Δημοσίευση σχολίου
<< Home