Υ.Γ. Για τα "συντρόφια"

ΑULA, μέρες σαν και τούτες καλή ώρα. Οκτώ η ώρα το βράδυ σε κρίσιμη συνέλευση που έχει ξεκινήσει από τις δέκα το πρωί. Ο καπνός απ' τα τσιγάρα έκει γίνει σα βαρειά κουρτίνα όταν και μόνο η ανάσα από 1,500 άτομα κάνει την ατμόσφαιρα αποπνιχτική. Νηστικοί και ξεθεωμένοι, μόνο με καφέδες και στριφτά. Δεν το κουνά όμως κανείς να φύγει. Αν αποφάσιζες εκείνη τη στιγμή, λίγο πριν τη ψήφοφορία, να πεταχτείς να φέρεις καμμια προμήθεια, υπήρχε περίπτωση όταν επέστρεφες οι γορίλες στις πόρτες να μη σε αφήναν να ξαναμπείς. Δυο τρείς όμως κάπως το κανόνισαν (κινητά τότε δεν υπήρχαν) και ήρθε ένα ντελιβερι με σουβλάκια. Καθόταν λοιπόν δυο τρια σκαλάκια πιο κάτω από μένα ένας εξ αυτών. Μάλλον καλό παιδί ήταν από το λίγο που τον είχα δει να περιφέρεται κατά καιρούς σε κάτι τραπεζάκια. Με το σουβλάκι του ανα χείρας, έριχνε κάτι δαγκωματιές που με ζάλιζαν. Η μυρωδιά από το κοτόπουλο μου είχε σπάσει τα ρουθούνια μαν και στο στομάχι μου, διαμαρτυρία κανονική. Μαζεύω όσο θάρρος και θράσος είχα λοιπόν και τον ρωτάω:

- Τί έγινε "σύντροφε"; Στους αγώνες μαζί και στο σουβλακι μόνοι;
κι εκείνος με κόβει από πάνω ως κάτω και μου απαντά:

- Σε συθήκες καπιταλισμού "σύντροφε" έχουμε εφαρμογή των κανόνων της ελευθερης αγοράς.
και μου κλείνει το μάτι

- Αει στο διάολο "σύντροφε"!
ανταπάντησα. Από μέσα μου.