Κουρελού

Τα Χριστούγεννα τα προσμένεις κάθε χρόνο με χαρά, κι ας σου φέρνουνε οι μέρες αυτές τελικά κάποια μελαγχολία. Σαράντα μέρες πριν το Πάσχα (ή έστω την Μεγαλοβδομάδα) νηστεύεις για να 'σαι καθαρός τη μέρα της Λαμπρής. Την Πρωτομαγιά τη βρίσκεις κάπως γραφική. Εκείνο το "εργατική" που τη συνοδεύει και την πολιτικοποιεί κάπως σου θολώνει την γιορτή της άνοιξης και τη γλυκα των λουλουδιών. Προτιμάς την Πρωταπριλιά με τις πλάκες, τ' αστεία και τις γκάφες της ημέρας ή την Καθαρά Δευτέρα και τον χαραετό με τον χαλβά και τις λαγάνες. Ο 15αύγουστος σε βρίσκει σε γιορτές, σε πανηγύρια να προσκυνάς την εικόνα της Παναγιάς. Την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου νοιώθεις περηφάνια - η Αντίσταση στον κατακτητή. Ενοχλείσαι με την άγνοια των νέων για την επανάσταση της 25ης Μαρτίου. Σε κάθε ευκαρία μιλάς στα παιδιά για το δράμα της Κύπρου και την τραγωδία των προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Με ευαισθησία ακούς στην τηλεόραση και συζητάς ζωηρά για τη μέρα κατά του AIDS, υπέρ της προστασίας του Περιβάλλοντος κι εξανίστασαι κατά την Παγκόσμια ημέρα κατά της πείνας στον Τρίτο Κόσμο. Γελάς, αν δεν μελαγχολεις, με βιντεάκια που παίρνεις κάθε μέρα, ιδιαίτερα αν έχουν στιχομυθίες σαν και τούτη

- Η αλήθεια είναι στο λόγο του Θεού.
- Όχι πατέρα. Η αλήθεια είναι στους Sex Pistols!

Σε κάθε επέτειο του γάμου σου νοσταλγείς. Γεμάτος θλίψη, προσέρχεσαι στο μνημόσυνο φίλου αγαπημένου ή συγγενή. Στη γιορτή σου το σπίτι ανοίγει. Στα γενέθλια, ο κόσμος όλος σου ανήκει εκτός κι αν η κατάθλιψη σου χτυπήσει το κουδούνι. Νοιώθεις να ματαιοπονείς όταν κάθε τέσσερα χρόνια προσέρχεσαι να ψηφίσεις για δήμαρχο, νομάρχη, βουλευτή, κόμμα, κυβέρνηση αλλά ποτέ στο τέλος κάθε μήνα δεν ξεχνάς να πληρώσεις τον λογαριασμό της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, τις δόσεις απ' τις κάρτες και τα δάνεια. Κάθε χρόνο προσπαθείς να 'σαι ακριβής στο φόρο που σου αναλογεί και γλυκαίνεσαι με κάθε επιστροφή. Κάθε Ιούλης είναι μέρα μνήμης του θριάμβου της Πορτογαλίας και από φέτος, και καθε Σεπτέμβρη, θα θυμάσαι τα παιδιά της εθνικής.

...

Δεν ξέρω πόσες ακόμα μέρες έχεις σημαδέψει στο καλεντάρι σου.

Ξέρω όμως πως για μένα όλες οι παραπάνω μέρες μαζί, κι ακόμη περισσότερες, συμπυκνωμένες, είναι σήμερα.

Κι ας είναι πια αυτή η μέρα κουρελού.

Γι αυτό,

Και αν δεν μπορείς να κάμεις τη μέρα όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστραφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

(photo: Nassos Kappa)