Facing the blogger

Διαβάζοντας σήμερα με προσοχή τις αναφορές του κου Ρουσόπουλου στη Διάσκεψη για τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου που φιλοξένησαν σήμερα ο Όνειρος κι ο Ολντ Μπόυ ανάμεσα σε άλλους, νοιώθω πως θέλω να εκφράσω δυο-τρεις σκέψεις. Και λέω νοιώθω γιατί με κάποιο τρόπο αισθάνομαι the wrong man in the wrong place - αίσθημα πως δεν έχω τίποτε να κάνω με όλες αυτές τις φυσιογνωμίες και με όλα αυτά τα λόγια και τις δηλώσεις που τα βρίσκω σαν την αρχή μιας εκμετάλλευσης.

Μια προκαταρκτική επισήμανση για να αποσαφηνιστεί η πλευρά του θέματος που με ενδιαφέρει: για μένα η σημασία των λόγων του κου Ρουσσόπουλου δεν βρίσκεται μονάχα στο περιεχόμενο τους αλλά και στις σχέσεις επαλληλίας που αυτό αναπτύσσει μ' ένα πρόσφατο γεγονός. Και τούτο δεν είναι τόσο η γνωστή υπόθεση του BlogMe, αν και εύλογα θα αναφερθώ εμμέσως και σ' αυτήν στη συνέχεια, αλλά η έκθεση του Πενταγώνου για τα μίντια, το ιντερνετ και τα μπλογκ την οποία προ τριών ημερών έφερε στο φως της δημοσιότητας το Associated Press και αναδημοσίευσε το ΒΒC. Η ουσία της έκθεσης αυτής θα μπορούσε να αποκρυσταλλωθεί σε τρεις μόλις λεξεις "correct the record". Αφορά τη σύσταση ενός μηχανισμού που στόχο έχει την ανιχνευση και απαλοιφή δι' εξοστρακισμού από το ιντερνετ και τα μπλογκ πληροφοριών εμφανιζομένων ως γεγονότα ή φημες που κατά την κρίση των ιθυνόντων θα μπορούσαν να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν με τρόπο πιεστικό τον παλμό της κοινής γνώμης.

Την παραπάνω είδηση από το BBC (εδώ κι εδώ) μου έφεραν σήμερα στο μυαλό οι απόψεις του κου Ρουσσόπουλου κάνοντάς με με αφέλεια να αναρωτηθώ για την ουσιαστική ή όχι συγγένειά τους καθώς επίσης για τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται γύρω από το ζήτημα της ελεύθερίας της έκφρασης σε τούτο εδώ το μέσο που λέγεται μπλογκ.

Γιατί, εμμέσως, αν μέσα απο την συγγένεια των δύο αυτών περιπτώσεων αντανακλάται κάτι για τα μπλογκ, αυτό είναι ένας επιχειρούμενος γενικόλογος διαχωρισμός στη βάσει αλήθειας και ψέμματος, καλού και κακού:

Από τη μια, το "ψέμμα", μια "δυναμη του κακού", που βρήκε στα μπλογκ έναν τρόπο να εξευτελίζει, να στραπατσάρει και να εκμηδενίζει ανθρώπινες προσωπικότητες βγάζοντας στην επιφάνεια την ιδιοτέλεια, τη δειλία, τη μικροπρέπεια, την ποταπότητα που, στη βάση αυτού του διαχωρισμού, πάει κανείς να πιστέψει πως είναι βασικές ιδιότητες κάποιων ανθρώπων. Ανθρώπων με όψη ενός μηχανοποιημένου κτήνους, ολωσδιόλου ανεύθυνου, αφού ο άνθρωπος και η ανθρωπιά δεν έχουν καμμία θέση στο σύστημα της.

Από την άλλη, η "αλήθεια", μια "δύναμη του καλού", που βρίσκεται σε κίνδυνο και πρέπει να προστατευθεί γιατί κινδυνεύει να βουλιάξει στη λάσπη των πρώτων. Δεν χρειάζεται ωστόσο να μιλήσει κανείς γι αυτήν. Αν θέλουν κι αν είναι άξιοι οι εκπρόσωποί της ας κοιτάξουν να πεθάνουν όπως αρμόζει σ' έναν τίμιο κι ευγενή άθρωπο. Τίποτε άλλο. The wrong man. Ο άνθρωπος που απλά έτυχε και βρέθηκε κατά λάθος σ'ενα ναυάγιο, εν τω μέσω ανάληψης δράσης των Πραιτοριανών. Σήμερα και πρό τριών ημερών, ωστόσο, μαθαίνουμε πως αυτοί οι "καλοί" θα είναι αντικείμενο σεβασμού. Αυτό είν' όλο.

Δεν χρειάζεται νομίζω ιδιαίτερη οξύνοια για να νοιώσεις την κατηφόρα που σημαίνουν τέτοιοι διαχωρισμοί. Ωστόσο αυτά τα πράγματα περνούν στα μυαλά των ανθρώπων και ξεχνούνται από μια ασήμαντη αφορμή, σα να ήταν αντικέμενο ονείρου. Κι αυτό δεν γίνεται νομίζω μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο: ζούμε σε μια εποχή υπνοβασίας. Η ζωή είναι όνειρο, έλεγε κάποτε ο ονειροπόλος, ο έξω κόσμου. Το ίδιο μπορεί να πει σήμερα αυτός που ζεί πραγματικά. Η ζωή αποτελείται από αυτούς που ονειρεύονται. Και τα χτυπήματα είναι τα ανυπόστατα χτυπήματα των ονείρων. Εκείνος που κερδίζει, εκείνος που χάνει κάνουν στερεότυπες κινήσεις και χειρονομίες κερδισμένου και χαμένου: χωρίς περιεχόμενο. Όταν έρθει η στιγμή κάτι να μας ξυπνήσει, δεν θα μείνει τίποτα στη θέση του.

Κι η ελπίδα είναι να έρθει αυτή η στιγμή.

Το ίντερνετ και τα μπλογκ είμαι βέβαιος πως στο μέλλον θα γράψουν μεγάλους κύκλους που θα απαρτιστούν απο γενεές και γενεές μπλογκερ κι ανθρώπων. Η δική μας όμως μοίρα έχω την αίσθηση πως θέλησε να πέσουμε σε ένα τόξο αυτής της τροχιάς, που αρχίζει αργά αργά να βυθίζεται στα κατάβαθα της νύχτας.