Spoofing - Part II (of III)

Ι. Έλληνας blogger;
II. Α.Ι.

Καθισμένος στη θέση του στο τραίνο της επιστροφής έριχνε κλεφτές ματιές σε τρείς κοπέλες που βρίσκονταν διαγώνια απέναντί του. Οι δυο απ' αυτές συζητούσαν έντονα μεταξύ τους ενώ η τρίτη, που ήταν και η λιγότερο ελκυστική, τις παρακολουθούσε αμίλητη γυρνώντας το κεφάλι πότε στη μία και πότε στην άλλη σαν να παρακολουθεί λεκτικό τέννις. Στην εφηβεία του είχε βρεθεί πολλές φορές στη θέση της. Ίσως γι αυτό να είχε καταλήξει κάποια στιγμή "ωμοφοβικός". Είχε αναπτύξει την αλεργία του παρηγορητή τόσο απέναντι σε γυναίκες που ψάχναν για κατανόηση γέρνοντας πάνω σ' έναν ανδρικό ώμο όσο κι απέναντι σε άνδρες που ψάχναν "φίλους" είτε για να γαντζωθούν από πάνω τους είτε γιατί αναζητούσαν νέους αυλικούς. Παρ' όλ' αυτά, ποτέ δεν είχε διστάσει να προσφέρει τον ώμο του. Σπάνια το έκανε ευθύς εξ αρχής από κάποιο συναίσθημα. Τα αισθήματα του ήταν αποδεδειγμένα βραδυφλεγή. Όλα ξεκινούσαν, μάλλον ως άσκηση, άσκηση κατανόησης - κι αν ένοιωθε στην πορεία κάτι να κεντρίζεται μέσα του, ίσως και να ξεκινούσε και η ροή αισθημάτων αλλά τούτο γινόταν σχετικά αργά και λίγοι δείχναν την απαιτούμενη υπομονή.

Στους τρόπους αυτόυς είχε ασκηθεί από το πρώτο του boss, όπως έλεγε τον επόπτη του τον Ε, που μόλις τον πρώτο μήνα συν-εργασίας είχε γυρίσει και του 'χε πει κατάμουτρα

- Αγράμματος, φυσικά! Αφού δεν είστε σε θέση, κε Χ, ούτε να διαβάσετε ούτε να γράψετε!

- Μα τι λέτε; Θα ΄μουν διδακτορικός φοιτητής σας αν δεν ήξερα γραφή κι ανάγνωση;
- Δεν εννοώ αυτό, κε Χ. Εννοώ οτι δεν είστε σε θέση να "διαβάσετε", να κατανοήσετε την φύση και την υφή μιας κατάστασης κι ενός πρόβλήματος, κι ακολούθως να "γράψετε", να εκφραστείτε στη γλώσσα του προβλήματος και να το λύσετε. Είστε τραγικά αυτοδίδακτος.

Ήταν. Και αν δίπλα στον Ε έμαθε κάτι, ήταν ακριβώς αυτό: να διαβάζει και να γράφει απ' την αρχή. Πέντε χρόνια μετά, για χάρη του και μόνο, συμφωνούσε ν' αφήσει την καινούργια του δουλειά στην ΙΒΜ για να δουλέψει ξανά μαζί του. Τον είχε, θυμόταν, καλέσει στο εξοχικό του και συζητούσαν:

- Δηλαδή στην ουσία θα δουλεύω...για τις μυστικές υπηρεσίες;!;
- Θα δουλεύεις για μένα.
- Κι εμμέσως γι' αυτές.
- Ο στρατός, αγαπητέ μου, έχει αναλάβει την οικονομική στήριξη μιας ιδέας που απλά κανείς άλλος δεν θα τολμούσε χρηματοδοτήσει.
- Μα το επενδυτικό κεφάλαιο πολλών εταιρειών είναι απείρως μεγαλύτερο του στρατού.
- Σκέψου όμως το ρίσκο στο τρέχον οικονομικό περιβάλλον. Όταν κανείς σοβαρός ερευνητής δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί στο διοικητικό συμβούλιο μιας ισχυρής εταρείας για τα αποτελέσματα μιας τέτοιας δουλείας, μοιραία τo ένστικτo αυτοσυντήρησης της εταιρείας τίθεται σε ετοιμότητα και συναγερμό. Τα κεφάλαια για τα οπόια συζητάμε είναι τεράστια και το περιθώριο αποτυχίας καταλυτικό στη λήψη της απόφασης. Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι παιχίδι με τη φωτιά, αγαπητέ. Το να καείς είναι το πλέον φυσικό.
- Η Honda, όμως, πετυχε να κατεσκευάσει το πρώτο ανθρωποειδές...
- ...ξοδεύοντας 12 χρόνια, 180 δις γιεν και παρουσιάζοντας εν τέλει για διαφημιστικούς λόγους έναν άχρηστο τενεκε 130 κιλών που περπατά και χαιρετά τα μίντια. Αγαπητέ, ξεχώρισε μέσα στο μυαλό σου την Τεχνητή Νομημοσύνη από τη Ρομποτική. Εμείς συζητούμε, εδώ, για το πρώτο: Τεχνητή Νοημοσύνη είναι σκέψη, λόγος: δηλαδή γλώσσα και λογικό σύστημα. Αυτό έχουμε στα χέρια μας ως backstage pass για την ανθρώπινη νοημοσύνη κι εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι στέρεο.
Εχεις δεί μήπως το Lost in Translation;
- Ναι...
- Ε λοιπόν όλα στη ζωή, και στην δική μας έρευνα, είναι ζήτημα Μετάφρασης. Εκεί χάνονται όλοι: στην μετάφραση του εσωτερικού, μιας σκέψης και Λογικής Δομής σε ένα κώδικα που μοιράζεσαι με τον αποδέκτη, εν προκειμένω με μια υπολογιστική μονάδα...και ακολούθως, στην αποτύπωση της δομής σε φωνητικό περιεχομένο. Το μυστικό, λοιπόν, είναι να μη χαθείς στη Μετάφραση σπό το ένα interface στο άλλο. Και πάνω σε αυτό έχω κάποιες καλές ιδέες. Λοιπόν, θα το σκεφτείς ή θα συνεχίσεις να απασχολείσαι με τα του στρατου;

Δεν χρειάστηκε να σκεφτεί τίποτα παραπάνω. Είχε ήδη στο μυαλό του αποδεχτεί την προσφορά του Ε. Για το μόνο που έδειξε να δυσανασχετεί ήταν για κείνο το έγγραφο περι αυστηρής εχεμύθειας που του ζητήσαν να υπογράψει κάτι δικηγόροι του στρατού και το γεγονός οτι από δω κι εμπρός θα δούλευε στα κτήρια της στρατιωτικής ακαδημίας, που θύμιζαν περισσότερο στρατόπεδο παρά Ακαδημία.

Το τραίνο ελάττωνε ταχύτητα μπαίνοντας στον σταθμό. Σηκώθηκε να φορέσει το σακκάκι του ρίχνοντας άλλη μια ματιά στο μερος που κάθονταν τα τρία κορίτσια νωρίτερα. Η αμίλητη κοπέλα ζήτησε από τις άλλες δύο να την περιμένουν ώσπου να γυρίσει από την τουαλέτα για να αποβιβαστούν όλες μαζί. Μέχρι όμως να κλείσει την πόρτα της τουαλέτας πίσω της, οι άλλες δύο είχαν μάζεψει τα πράγματά τους στα γρήγορα και τρέχοντας στήθηκαν με αγωνία μπροστά στην έξοδο. Φαίνονταν ν' ανυπομονούν για το άνοιγμά της προτού τις ξαναναζητήσει η ασχημούλα της παρέας μετά την τουαλέτα της. Με το που σταμάτησε το τραίνο κι η πόρτα άνοιξε, πήδηξαν στην αποβάθρα κι άρχισαν να τρέχουν προς το κτήριο του σταθμού.

Ο Χ περνούσε και το δεύτερο μανίκι του σακκακιού στο χέρι του, όταν από την τουαλέτα το ανεπιθύμητο μέλος της παρέας εμφανίστηκε . Στα χαμένα, έψαχνε με το βλέμμα τις φίλες της μέσα στο βαγόνι. Ο Χ κινήθηκε προς το σημείο που στεκόταν.

- Ψάχνεις τις φίλες σου; τη ρώτησε όσο πιο ζεστά μπορούσε.
- Ναι, μήπως τις είδατε;
- Αποβιβάστηκαν πριν ένα-δυο λεπτά και τράβηξαν κατά τον σταθμό.

Το κορίτσι άφησε το κορμί του να πέσει απογοητευμένα στο κάθισμα του τραίνου.

- Έι...θα τις βρείς. Θα σε περιμένουν σίγουρα λίγο πιο κάτω...
μα κείνη δεν του αποκρίθηκε.

Μπορούσε σχεδόν να νοιώσει την θλίψη της. Δεν ήθελε να την αφήσει μόνη, αλλά δεν μπορούσε και να μείνει μαζί της. Ο Κ κι ο Ε τον περίμεναν στο γραφείο. Δεν του πήγαινε όμως η καρδιά. Ένοιωθε να αποσυντονίζεται, εκείνος, ο πολύπειρος ωμοφοβικός, μπροστά στην στεναχώρια ενός παιδιού. Γιατί τα παιδιά είναι παιδιά επειδή δεν έχουν ακόμα συστημοποιήσει κι εκτός δομών το μυαλό του μπλόκαρε. Τα παιδιά είν' ελεύθερα και "τραγικά αυτοδίδακτα", χωρίς το διάμεσο καμιάς συμπαγούς λογικής δομής, όλωσδιόλου α-νόητα.

- Δεσποινίς..
- Ναι;
- Στεναχωριέστε;
- Μμ...
- Χμ, ξέρετε τι κάνω εγώ όταν στεναχωριέμαι;
- Τί;
- Γράφω ένα ποστ και το ξεχνώ.
- Είστε μπλογκερ;
- Απ' τους α-νόητους..
- Χα!

Όταν μπήκε στο ταξί για την "ακαδημία" η κουβέντα τους γυρνούσε ακόμα στο μυαλό του.
Θα 'πρεπε αναπόφευκτα να μιλήσει για τα ελληνικά μπλογκ με τον Ε.
Γιατί το spoofing φαινόταν αν μη τι άλλο να έχει γίνει ανοητα - δυνατά κι ΕΛληνικά.