Spoofing - Part III (of III)
Ι. Έλληνας blogger;
II. A.I.
III. Posting Macht Frei
Εδώ και κάτι χρόνια η μόδα του black-light έχει επανακάμψει. Καταστήματα που πουλάνε νοσταλγία αναφέρουν πως οι αγορές λαμπτήρων αυτού του τύπου, που κάνουνε τα δόντια να μοιάζουνε λευκόχρυσα και την πιτυρίδα στους ώμους με το πρώτο χιόνι στον δρόμο, σημειώνουν τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια συνεχή limit up. Και ακριβώς όπως η ψυχεδέλεια στα εναπομείνατα τοιχοκολημμένα πόστερ του Peter Max από τη δεκαετεία του '60 δεν αποκαλύπτεται σε συνθήες κανονικού φωτισμού, με τον ίδιο τρόπο και τα αστέρια είναι αόρατα στα μάτια όσων καθισμένοι δίπλα στο παράθυρο ενος εστιατορίου τρωνε το μεσημερινανό τους...κι έτσι και ο Χ επεδίωκε να κρατήσει διάφανη τη νευρικότητα του όταν άκουσε μπαίνοντας στο γραφείο τον Ε να τον χαιρετά λέγοντας
- Καλώς τον Σκιά!
Όσο κι αν προσπάθησε ωστόσο, ο Ε δεν ήταν για το αστέρι της νευρικότητας του τίποτε λιγότερο από έναν κατασκότεινο ουρανό.
- Δηλαδή... Εμ, πώς...; Είναι καιρός που...
- Μισό λεπτό αγαπητέ. Τελειώνω το διάβασμα του τελευταίου σου ποστ για την συναυλία του Nick Cave που θα πήγαινες απόψε, και μιλάμε αμέσως μετά.
Ο Χ ένοιωσε να γίνεται ξανά o φοιτητής που περιμένει από τον επόπτη του να αξιολογήσει το τελευταίο του proposal και να αποφανθεί αν αξίζει να δουλευθεί παραπάνω ή αν η θέση του είναι μια για πάντα στο νεκροταφείο των φιλόδοξων μεν, ανεφάρμοστων δε ιδεών.
Ο Ε έγειρε πίσω στην καρέκλα αναστέναξε βαθειά.
- Τί; Τόσο χάλια είναι; ρώτησε σα κρινόμενος ο Χ.
- Δεν έδωσες στο ποστ το σημαντικότερο απ' όλα. Το γυρόφερες, αλλά τελικά δεν το 'πες. Τουλάχιστον τα ελληνικά μου, αν δεν τα έχω ξεχάσει εντελως, αυτό μου λένε.
- Και ποιό είν' αυτό, boss;
- Οτι η μουσική και τα τραγούδια του Cave σού είναι αφόρητα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είναι αφόρητα τα τραγούδια και η μουσική μιας μπάντας που αποτελείται από κρατουμένους στρατοπέδου συγκέντρωσης, από ένα joy division. Γιατί, η Α είναι η Τρεμπλίνκα σου κι εσύ ο κρατούμενός της.
- Βoss, μην αρχίσουμε πάλι την ίδια κουβέντα για την Α. Τα 'χουμε πει τόσες φορές και δεν έχει νόημα πια. Άλλωστε έχουμε πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε και να συζητήσουμε...
Μα για πες μου, πού ξέρεις εσύ για το μπλογκ μου;
- Φρόντισε το spoofing να το μάθω ΚΑΙ αυτό. Ο καλός μας δράστης βλέπεις, άφησε αμέτρητα ίχνη ηλεκτρονικής δραστηριότητας στο ιντερνετ τόσο πριν όσο και μετά την απόπειρα του να εισβάλλει στο δίκτυο μας. Από μπλογκ σε μπλογκ ήταν για έξι ώρες συνεχώς. Έκανε κάποια στιγμη και ένα ποστ 4 γραμμών και μετά αποχώρησε.
- Έλληνας είναι;
- Μόνο σε ελληνικά μπλογκ μπήκε. Θες κι άλλη απόδειξη;
- Όχι. Μου αρκεί. Έχει μπλογκ; Ξέρουμε ποιος είναι;
- Φυσικά αγαπητέ. Όσο έλειπες ήταν εδώ ο ΗW και μας έφτιαξε το χρονόγραμμα των κινήσεων και το προσωπικό του ιστόγραμμα.
- Να ρίξω μια ματιά; Είμαι πολύ περίεργος να δώ ποιος είναι.
- Περιέργεια για λάθος πράγμα έχεις!
- Τί εννοείς πάλι, boss;
- Οτι το να βρεθεί ποιος είναι πίσω από το spoofing, με την προχειρότητα που έγινε, ήταν το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο - ήδη από στιγμή σε στιγμή περιμένω και τα πραγματικά του στοιχεία και τον τόπο διαμονής του σε Ελλάδα και Αγγλία...
- Ωχ, είναι και φοιτητής στην Αγγλία;! Κατάλαβα...
- Όχι δεν κατάλαβες, αγαπητέ...Γιατί, συνεχίζω, το πρόβλημα δεν είναι ποιος είναι αλλά πως θα τον σταματήσουμε από το να επαναλάβει. Ήδη όπως κι εσύ διαπίστωσες το Β12 είναι σε ετοιμότητα. Είμαστε σε θέση να τον κατηγορησουμε για κατασκοπία και αύριο το πρωι η ΜΙ5 να είναι έξω από την πόρτα του και μέσα στη βδομάδα να καταδικάζεται σε φυλάκιση 12 χρόνων στην καλύτερη των περιπτώσεων. Αλλά το ερώτημα που θα πρέπει να σε απασχολεί είναι: θέλουμε να δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει;
- Προφανώς και όχι.
- Έχουμε την ίδια άποψη περί του θέματος, αγαπητέ.
- Αλλά σε αυτήν την περίπτωση τι μπορούμε να κάνουμε;
- Χαίρομαι που αρχίζεις να μιλάς τη γλώσσα του προβλήματος και να μην κρατάς στάση αγράμματου.
- Χα! Κάτι μου θυμίζει αυτό...
- Δεν μπορέι παρά να με χαροποιεί η ανάμνήμη σου...
Τη φράση του διέκοψε ο ήχος από το κουδούνισμα του εσωτερικού τηλεφώνου. Ο Ε πήρε ένα κομμάτι χαρτί και άρχισε να σημειώνει πάνω του αριθμούς και γράμματα, ενώ ο Χ ξαναδιάβαζε το πρωινό του ποστ. Είχε δίκιο ο Ε. Η Α ήταν χρόνια τώρα η δική του Τρεμπλίνκα κι αυτός ο κρατούμενος της. Μόνο που, αντίθετα με το αντίστοιχο, αληθινό κολαστήριο, δεμοφύλακας δεν υπήρχε πουθενά και οι πύλες του στρατοπέδου ήταν ορθάνοικτες ν' αποχωρήσει οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμούσε. Αν δεν έπαιρνε την απόφαση να δρασκελίσει το κατώφλι της προσωπικής του φυλακής δεν ήταν σίγουρα από αδυναμία ή φόβο να δοκιμάσει ξανά το παιχνίδι της συνενοχής με κάποια άλλη γυναίκα, αλλά γιατί αν κάποια στιγμή ένοιωθε το κέντρισμα της νοσταλγίας τότε δεν θα θυμόταν ποτέ ξανά, έστω και νοερά, τον δρόμο να ξαναγυρίσει σε τούτα τα μέρη της μνήμης. Η έξοδός του από το στρατόπεδο θα ήταν μη αναστρέψιμη - χωρίς πια πισωγύρισμα. Κι αν η αδυναμία ανάμνησης του πόνου σημαίνει τη λυτρωση, η αδυναμία ανάμνησης της ομορφίας είναι ακρωτηριασμός - και ήδη του λείπαν κάμποσα μέλη.
- Ορίστε, αυτά είναι τα στοιχεία του. Μόλις μου τα μετέφρε ο Κ. Σου λέει τίποτα το όνομά του;
- Όχι...τίποτα απολύτως.
- Πολύ ωραία. Ξέρεις, το να διαχειριζεσαι ζήτηματα που αφορούν πρόσωπα με τα οποία υπάρχει προσωπική σχέση δεν βοηθά σε τέτοιες υποθέσεις.
- Εννοείς οτι...;
- Ακριβώς! Από δω κι εμπρός το πρόβλημα περνά στα χέρια σου. Μπορείς να το χειριστείς εν λευκώ όπως πάντα - σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Όσο για τον Κ, θα τον αναλαβω εγώ. Έχω μάθει πια πως να τους μανουβράρω τέτοιους φανατικούς.
- Πολυ καλά boss. Θα τη βρώ τη λύση.
- Αυτό ήθελα ν' ακούσω από σένα...Λοιπόν, θα τα ξαναπούμε την Δευτέρα στο συμβούλιο, εντάξει; Αν χρειαστείς κάτι, επικοινώνησε μαζί μου.
- Καλό βράδυ boss και...σ' ευχαριστώ.
Για όλα...
- Έι, μεταξύ μας; Δεν πρέπει...
Καληνύχτα!
- Καληνυχτα.
Ο Χ έμεινε μόνος στο γραφείο. Στο μυαλό του γύρισαν διάφορες σκέψεις και σκαρφίστηκε ακόμη περισσότερες μεθόδους αντιμετώπισης του ανυποψίαστου μπλογκερ. Καλό θα ήταν να τον πρειδοποιήσει με ήρεμο τρόπο για το τι συμβαίνει. Γιατί, έπαιζε το κεφάλι του κορώνα-γράμματα με τα τερτίπια του. Ωστόσο το baby sitting και η νουθεσία ενός τέτοιου άνθρωπου δεν είναι απλή υπόθεση - δεν είναι απλή υπόθεση γι' ανθρωπους πολύ ωριμότερους, υποτίθεται, απ' αυτόν!
Πώς να εξηγήσει κανείς τα αυτονόητα;!
Τον κυρίευσε μια στιγμιαία αποστροφή. Αμέσως μετά έκανε log in στο μπλογκ του, κλικ στο create post κι έγραψε στην περιοχή του τίτλου:
II. A.I.
III. Posting Macht Frei
Εδώ και κάτι χρόνια η μόδα του black-light έχει επανακάμψει. Καταστήματα που πουλάνε νοσταλγία αναφέρουν πως οι αγορές λαμπτήρων αυτού του τύπου, που κάνουνε τα δόντια να μοιάζουνε λευκόχρυσα και την πιτυρίδα στους ώμους με το πρώτο χιόνι στον δρόμο, σημειώνουν τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια συνεχή limit up. Και ακριβώς όπως η ψυχεδέλεια στα εναπομείνατα τοιχοκολημμένα πόστερ του Peter Max από τη δεκαετεία του '60 δεν αποκαλύπτεται σε συνθήες κανονικού φωτισμού, με τον ίδιο τρόπο και τα αστέρια είναι αόρατα στα μάτια όσων καθισμένοι δίπλα στο παράθυρο ενος εστιατορίου τρωνε το μεσημερινανό τους...κι έτσι και ο Χ επεδίωκε να κρατήσει διάφανη τη νευρικότητα του όταν άκουσε μπαίνοντας στο γραφείο τον Ε να τον χαιρετά λέγοντας
- Καλώς τον Σκιά!
Όσο κι αν προσπάθησε ωστόσο, ο Ε δεν ήταν για το αστέρι της νευρικότητας του τίποτε λιγότερο από έναν κατασκότεινο ουρανό.
- Δηλαδή... Εμ, πώς...; Είναι καιρός που...
- Μισό λεπτό αγαπητέ. Τελειώνω το διάβασμα του τελευταίου σου ποστ για την συναυλία του Nick Cave που θα πήγαινες απόψε, και μιλάμε αμέσως μετά.
Ο Χ ένοιωσε να γίνεται ξανά o φοιτητής που περιμένει από τον επόπτη του να αξιολογήσει το τελευταίο του proposal και να αποφανθεί αν αξίζει να δουλευθεί παραπάνω ή αν η θέση του είναι μια για πάντα στο νεκροταφείο των φιλόδοξων μεν, ανεφάρμοστων δε ιδεών.
Ο Ε έγειρε πίσω στην καρέκλα αναστέναξε βαθειά.
- Τί; Τόσο χάλια είναι; ρώτησε σα κρινόμενος ο Χ.
- Δεν έδωσες στο ποστ το σημαντικότερο απ' όλα. Το γυρόφερες, αλλά τελικά δεν το 'πες. Τουλάχιστον τα ελληνικά μου, αν δεν τα έχω ξεχάσει εντελως, αυτό μου λένε.
- Και ποιό είν' αυτό, boss;
- Οτι η μουσική και τα τραγούδια του Cave σού είναι αφόρητα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είναι αφόρητα τα τραγούδια και η μουσική μιας μπάντας που αποτελείται από κρατουμένους στρατοπέδου συγκέντρωσης, από ένα joy division. Γιατί, η Α είναι η Τρεμπλίνκα σου κι εσύ ο κρατούμενός της.
- Βoss, μην αρχίσουμε πάλι την ίδια κουβέντα για την Α. Τα 'χουμε πει τόσες φορές και δεν έχει νόημα πια. Άλλωστε έχουμε πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε και να συζητήσουμε...
Μα για πες μου, πού ξέρεις εσύ για το μπλογκ μου;
- Φρόντισε το spoofing να το μάθω ΚΑΙ αυτό. Ο καλός μας δράστης βλέπεις, άφησε αμέτρητα ίχνη ηλεκτρονικής δραστηριότητας στο ιντερνετ τόσο πριν όσο και μετά την απόπειρα του να εισβάλλει στο δίκτυο μας. Από μπλογκ σε μπλογκ ήταν για έξι ώρες συνεχώς. Έκανε κάποια στιγμη και ένα ποστ 4 γραμμών και μετά αποχώρησε.
- Έλληνας είναι;
- Μόνο σε ελληνικά μπλογκ μπήκε. Θες κι άλλη απόδειξη;
- Όχι. Μου αρκεί. Έχει μπλογκ; Ξέρουμε ποιος είναι;
- Φυσικά αγαπητέ. Όσο έλειπες ήταν εδώ ο ΗW και μας έφτιαξε το χρονόγραμμα των κινήσεων και το προσωπικό του ιστόγραμμα.
- Να ρίξω μια ματιά; Είμαι πολύ περίεργος να δώ ποιος είναι.
- Περιέργεια για λάθος πράγμα έχεις!
- Τί εννοείς πάλι, boss;
- Οτι το να βρεθεί ποιος είναι πίσω από το spoofing, με την προχειρότητα που έγινε, ήταν το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο - ήδη από στιγμή σε στιγμή περιμένω και τα πραγματικά του στοιχεία και τον τόπο διαμονής του σε Ελλάδα και Αγγλία...
- Ωχ, είναι και φοιτητής στην Αγγλία;! Κατάλαβα...
- Όχι δεν κατάλαβες, αγαπητέ...Γιατί, συνεχίζω, το πρόβλημα δεν είναι ποιος είναι αλλά πως θα τον σταματήσουμε από το να επαναλάβει. Ήδη όπως κι εσύ διαπίστωσες το Β12 είναι σε ετοιμότητα. Είμαστε σε θέση να τον κατηγορησουμε για κατασκοπία και αύριο το πρωι η ΜΙ5 να είναι έξω από την πόρτα του και μέσα στη βδομάδα να καταδικάζεται σε φυλάκιση 12 χρόνων στην καλύτερη των περιπτώσεων. Αλλά το ερώτημα που θα πρέπει να σε απασχολεί είναι: θέλουμε να δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει;
- Προφανώς και όχι.
- Έχουμε την ίδια άποψη περί του θέματος, αγαπητέ.
- Αλλά σε αυτήν την περίπτωση τι μπορούμε να κάνουμε;
- Χαίρομαι που αρχίζεις να μιλάς τη γλώσσα του προβλήματος και να μην κρατάς στάση αγράμματου.
- Χα! Κάτι μου θυμίζει αυτό...
- Δεν μπορέι παρά να με χαροποιεί η ανάμνήμη σου...
Τη φράση του διέκοψε ο ήχος από το κουδούνισμα του εσωτερικού τηλεφώνου. Ο Ε πήρε ένα κομμάτι χαρτί και άρχισε να σημειώνει πάνω του αριθμούς και γράμματα, ενώ ο Χ ξαναδιάβαζε το πρωινό του ποστ. Είχε δίκιο ο Ε. Η Α ήταν χρόνια τώρα η δική του Τρεμπλίνκα κι αυτός ο κρατούμενος της. Μόνο που, αντίθετα με το αντίστοιχο, αληθινό κολαστήριο, δεμοφύλακας δεν υπήρχε πουθενά και οι πύλες του στρατοπέδου ήταν ορθάνοικτες ν' αποχωρήσει οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμούσε. Αν δεν έπαιρνε την απόφαση να δρασκελίσει το κατώφλι της προσωπικής του φυλακής δεν ήταν σίγουρα από αδυναμία ή φόβο να δοκιμάσει ξανά το παιχνίδι της συνενοχής με κάποια άλλη γυναίκα, αλλά γιατί αν κάποια στιγμή ένοιωθε το κέντρισμα της νοσταλγίας τότε δεν θα θυμόταν ποτέ ξανά, έστω και νοερά, τον δρόμο να ξαναγυρίσει σε τούτα τα μέρη της μνήμης. Η έξοδός του από το στρατόπεδο θα ήταν μη αναστρέψιμη - χωρίς πια πισωγύρισμα. Κι αν η αδυναμία ανάμνησης του πόνου σημαίνει τη λυτρωση, η αδυναμία ανάμνησης της ομορφίας είναι ακρωτηριασμός - και ήδη του λείπαν κάμποσα μέλη.
- Ορίστε, αυτά είναι τα στοιχεία του. Μόλις μου τα μετέφρε ο Κ. Σου λέει τίποτα το όνομά του;
- Όχι...τίποτα απολύτως.
- Πολύ ωραία. Ξέρεις, το να διαχειριζεσαι ζήτηματα που αφορούν πρόσωπα με τα οποία υπάρχει προσωπική σχέση δεν βοηθά σε τέτοιες υποθέσεις.
- Εννοείς οτι...;
- Ακριβώς! Από δω κι εμπρός το πρόβλημα περνά στα χέρια σου. Μπορείς να το χειριστείς εν λευκώ όπως πάντα - σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Όσο για τον Κ, θα τον αναλαβω εγώ. Έχω μάθει πια πως να τους μανουβράρω τέτοιους φανατικούς.
- Πολυ καλά boss. Θα τη βρώ τη λύση.
- Αυτό ήθελα ν' ακούσω από σένα...Λοιπόν, θα τα ξαναπούμε την Δευτέρα στο συμβούλιο, εντάξει; Αν χρειαστείς κάτι, επικοινώνησε μαζί μου.
- Καλό βράδυ boss και...σ' ευχαριστώ.
Για όλα...
- Έι, μεταξύ μας; Δεν πρέπει...
Καληνύχτα!
- Καληνυχτα.
Ο Χ έμεινε μόνος στο γραφείο. Στο μυαλό του γύρισαν διάφορες σκέψεις και σκαρφίστηκε ακόμη περισσότερες μεθόδους αντιμετώπισης του ανυποψίαστου μπλογκερ. Καλό θα ήταν να τον πρειδοποιήσει με ήρεμο τρόπο για το τι συμβαίνει. Γιατί, έπαιζε το κεφάλι του κορώνα-γράμματα με τα τερτίπια του. Ωστόσο το baby sitting και η νουθεσία ενός τέτοιου άνθρωπου δεν είναι απλή υπόθεση - δεν είναι απλή υπόθεση γι' ανθρωπους πολύ ωριμότερους, υποτίθεται, απ' αυτόν!
Πώς να εξηγήσει κανείς τα αυτονόητα;!
Τον κυρίευσε μια στιγμιαία αποστροφή. Αμέσως μετά έκανε log in στο μπλογκ του, κλικ στο create post κι έγραψε στην περιοχή του τίτλου:
posted by οι σκιές μιλάν at 2:34 π.μ.
2 Comments:
Αποστροφή; Μάλλον στροφές (twist) είχε το κείμενο. Ωραίος, έχεις γούστο
Να 'σαι καλά φίλε Νοβαλις.
I appreciate it..
:)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home